عکاسی پرتره چیست ؟

عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود.این نوع سبک یکی از مشهورترین انواع عکاسی است که هم در بین عکاسان آماتور و هم حرفه ای انجام می شود

عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود.

عکاسی پرتره یکی از مشهورترین سبک های عکاسی است که هم در بین عکاسان آماتور و هم حرفه ای انجام می شود.

این سبک عکاسی در زمینه های شخصی مثل عکاسی از دوستان، افراد خانواده و حتی خود عکاس نیز انجام می پذیرد. یک عکاس پرتره حرفه ای با استفاده از تکنیک های عکاسی مثل استفاده از نور، رنگ ها و ترکیب بندی, عکس های با کیفیتی ثبت میکند.

از آنجایی که پرتره نگاری  بیشتر معطوف به عکس از انسان ها می شود چند سال پیش معادل نادرست”تک چهره” برای واژه ی پرتره باب شد که به دلیل گویا نبودن و نامناسب بودن آن خیلی زود منسوخ گردید. پرتره در حقیقت می بایست نمای بزرگ تری از سوژه را نسبت به کل عکس در برگیرد تا امکان بررسی و مطالعه موضوع اصلی برای مخاطب محقق و میسر شود. شاید کوتاه ترین و درعین حال رسا ترین تعریف برای عکاسی پرتره را بتوان به این شکل ارائه کرد: شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود.

اکنون بنا بر تعریف فوق می توان گفت این سبک عکاسی خود شامل انواع مختلفی است:

– پرتره تمام قد  – پرتره پرسنلی  – پرتره هنری  – پرتره سیاسی  – پرتره تبلیغاتی  –پرتره خانوادگی  و …

در عکاسی پرتره باید به این نکات توجه داشت:
وضعیت قرار گرفتن دوربین نسبت به سوژه، لنز مورد استفاده، پس زمینه، موقعیت سوژه، حالت سوژه، کادر بندی و نورپردازی. البته نباید فراموش کرد که برای تهیه یک پرتره خوب مطالعه و داشتن اطلاعات قبلی درباره ی سوژه ارزش است. در هنگام عکاسی، می توان درباره کار، سرگرمی ها، علائق و موضوعات مورد توجه سوژه با او به گفتگو پرداخت و در خلال گفتگو به حرکات، اشارات و رفتارهای شخصی او توجه کرد.
معمولاً فاصله های کانونی لنزهای مورد استفاده برای عکاسی پرتره بخاطر بار روانی لنزهای واید و نرمال، از دو برابر نرمال به بالا و بخاطر کاهش شدید عمق میدان وضوح در لنزهای تله بلند، کمتر از چهار برابر لنز نرمال است.ب هتر است عکس‌های پرتره را با عمق میدان کم (یعنی با دیافراگم باز) تهیه کرد تا پس زمینه محو شود و سوژه با تاکید بیش تری دیده شود. یک عکاس موفق پرتره، باید بتواند با سرعت کار کرده و ویژگی های فردی خاص و معانی حالاتی مانند خم شدن سر، برق زدن چشم و تغییرات آنی چهره سوژه را تشخیص داده و آن ها را ثبت نماید.

تاریخچه عکاسی پرتره

این شاخه از عکاسی ازهمان بدو اختراع و رواج دوربین به وجود آمد واین از آنجایی نشات می گرفت تهیه عکس پرتره روشی ارزان تر و دست یافتنی تر و به مراتب راحت تراز نقاشی پرتره که تا قبل از رواج دوربین برای ثبت تصاویر چهره های سرشناس استفاده می گردید,بود.

در اواسط قرن نوزدهم ، هزینه ی نسبتا پایین عکسهایی که با تکنیک داگرئوتیپ گرفته می شوند، سبب رواج این سبک در چهره پردازی گردید. ( این روش ، اولین سبک عملی عکاسی است که در آن تصویر برروی صفحاتی از جنس فلز یا شیشه تشکیل می شد. نام مخترع این سبک لوئیس داگر است ) به سرعت در شهرهای بسیاری در سرتاسر دنیا، آتلیه هایی دایر گردیدند که برخی از آنها روزانه بیش از پانصد عکس می گرفتند . این سبک اولیه با چالش های فنی نظیر طولانی بودن زمان نوردهی مواجه بود.

سوژه ها معمولا در مقابل پس زمینه های ساده قرار گرفته و نور پردازی به آنها از طریق تابش نور ملایم از پنجره ی بالای سر آنها و انعکاس نورهای موجود به کمک آینه صورت می گرفت. با پیشرفت تجهیزات عکاسی، امکان گرفتن تصاویر با مدت زمان نوردهی کوتاه تر بوجود آمد و عکاسان آزادی عمل بیشتری بدست آوردند و بدین ترتیب توانستند سبکهای جدیدی در عکاسی پرتره ابداع نمایند.با گسترش تکنیکهای عکاسی، عکاسان پا از آتلیه فراتر گذاشته و استعدادهای خود را به سمت میادین جنگ ، آن سوی آبها و مناطق دوردست سوق دادند